دقت مدل رگرسیونی برآورد بیشینه‌ی اکسیژن مصرفی بر اساس داده‌های غیرورزشی در دانشجویان دختر

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

1 ﮐﺎرﺷﻨﺎس ارﺷﺪ ﻓﯿﺰﯾﻮﻟﻮژی ورزشی

2 داﻧﺸﮕﺎه ﺧﻮارزمی ﺗﻬﺮان

چکیده

هدف:  هدف از اجرای آزمون­های برآورد کننده­ی حداکثر اکسیژن مصرفی VO2max، اندازه­گیری آمادگی هوازی است. آزمون حداکثر اکسیژن مصرفی راهی برای شناخت عملکرد دستگاه قلبی- تنفسی فراهم می­کند. بر همین اساس پژوهشگر در نظر دارد دقت استفاده از معادلات رگرسیونی جهت برآورد VO2max و ارزیابی آمادگی قلبی- تنفسی براساس داده­های غیرورزشی در زنان بزرگسال را مورد بررسی قرار دهد. روش­شناسی: به منظور دستیابی به اهداف پژوهشی تعداد30 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه خوارزمی تهران با میانگین سن، وزن و قد 41/2±96/24 سال، 08/7±07/57 کیلوگرم و 15/5 ±55/162 سانتیمتر به عنوان آزمودنی­های تحقیق انتخاب شدند .ابتدا آزمودنی­ها، فرم    رضایت­نامه و پرسشنامه­ی داشتن آمادگی جهت انجام فعالیت­بدنی rPar-Q را تکمیل نمودند. قبل از اجرای پروتکل ورزشی مرحله­ای بیشینه،    داده­های غیرورزشی که شامل ثبت سن، برآورد شاخص توده­ی بدن، تکمیل پرسشنامه­ی N-EX که شامل دو بخش درک توانایی­های عملکردی PFA  و میزان فعالیت­بدنی  PA-Rبود، جمع­آوری شد. سپس تمام شرکت­کننده­ها (30 نفر) با دامنه­ی سنی 30-18 سال آزمون ورزشی مرحله­ای بیشینه­ی بروس بر روی نوارگردان را همراه با استفاده از گاز آنالایزر انجام دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده­های پژوهش از آزمون­های آماری رگرسیون خطی چندگانه، تحلیل واریانس برای اندازه­گیری­های تکراری، آزمون تعقیبیLSD ، همبستگی پیرسون و روش آماری PRESS استفاده شده­است. نتایج: نتایج تحقیق نشان داد که هر سه معادله­ی رگرسیونی جکسون، جورج و برادشاو از دقت و پایایی لازم جهت برآورد  VO2maxو  ارزیابی  آمادگی قلبی- تنفسی در گروه مورد پژوهش برخوردار بوده به خصوص وقتی که با معادله­ی تردمیل بروس مقایسه ­شوند. همچنین هر سه معادله­ی رگرسیونی به دست آمده از تحقیق حاظر، نسبت به معادلات رگرسیونی جکسون، جورج و برادشاو از دقت و پایایی لازم بیشتری جهت برآورد VO2max و ارزیابی آمادگی قلبی- تنفسی در گروه مورد پژوهش برخوردار بوده به خصوص وقتی که با معادله­ی تردمیل بروس مقایسه ­شوند. نتیجه­گیری: براساس نتایج به دست آمده می­توان چنین نتیجه­گیری کرد که معادلات رگرسیونی جدید به­دست آمده از تحقیق حاظر نسبت به معادلات مدل جکسون، مدل جورج و مدل برادشاو از دقت و پایایی بیشتری برای ارزیابی VO2max و آمادگی قلبی- تنفسی برخوردار است و می­توان آنهارا به عنوان جایگزین مناسبی برای مدل­های ذکر شده معرفی کرد.

مراجع

  1. Gibbons, L. W. Blair, S. N. Cooper, K. H. & Smith, M. (1983). Association between coronary heart disease risk factors and physical fitness in healthy adult women. Circulation 67، 977-983.
  2. American College of Sports Medicine (2000). ACSM’s Guidelines for Exercise Testing and Prescription (6th Ed). Philadelphia PA: Lippincott Williams & Wilkins.
  3. Bruce, R.A., Kusumi, F., & Hosmer, D. (1973). Maximal oxygen intake and nomographic assessment of functional aerobic impairment in cardiovascular disease. American Heart Journal, 85, 546-562.
  4. George, J.D., Stone, W.J., & Burkett, L.N. (1997). Non-exercise VO2max estimation for physically active college students. Medicine and Science in Sports and Exercise, 29(3), 415-423.
  5. Jackson, A.S., Blair, S.N., Mahar, M.T., Wier, L.T., Rossand, R.M., & Stuteville, J.E. (1990). Prediction of functional aerobic capacity without exercise testing. Medicine and Science in Sports and Exercise, 22(6), 863-870.
  6. Holiday, D.B., Ballard, J.E., & McKeown, B.C. (1995). PRESS-related statistics: regression tools for cross-validation and case diagnostics. Medicine and Science in Sports of Exercise, 27, 612-620.
  7. Heil, D.P., Freedson, P.S., Ahlquist, L.E., Price, J., & Rippe, J.M. (1995). Non-exercise regression models to estimate peak oxygen consumption. Medicine and Science in Sports and Exercise, 27(4), 599-606.
  8. George, J.D. (1996). Alternative approach to maximal exercise testing and VO2max prediction in college students. Research Quarterly for Exercise and Sport, 67, 452-457.
  9. Cooper, K.H. (1968). A means of assessing maximal oxygen intake. Journal of American Medical Association, 203:135-138.
  10. Siconolfi, S. F., Lasater, T.M., Snow, C.K., & Carleton, R.A. (1985). Self-reported physical activity compared with maximal oxygen uptake. American Journal of Epidemiology, 122(1), 101-105.
  11. Paffenbarger, R.S. Jr, Wolf, P.A., Notkin, J. (1966). Chronic disease in former college students, early precursors of fatal coronary heart disease. American Journal of Epidemiology, 83, 314-328.
  12. Kohl, H.W., Blair, S.N., Paffenbarger Jr, R.S., Macera, C.A., Kronenfeld, J.J. (1987). A mail survey of physical activity habits as related to measured physical fitness. American Journal of Epidemiology, 127(6), 1228-1238.
  13. Spackman, M.B., George, J.D. Pennington, T.R., & Fellingham, G.W., (2001). Maximal GXT protocol preferences in relatively fit college students. Measurement in Physical Education and Exercise Science, 5(1), 1-12.
  14. Ebbeling, C. B., Ward, A., Puleo, E. M., Widrick, J., & Rippe, J. M. (1991). Development of a single-stage submaximal treadmill walking test. Medicine and Science in Sports and Exercise, 23, 966-973.
  15. Bradshaw, Danielle I. (2008). An accurate VO2max non-exercise regression model for 18 to 65 years old. a thesis submitted to the faculty of Brigham Young University in partial fulfillment of the requirements for the degree of Master of Science.
  16. Dustman-Allen, K. M., & Plowman, S. A. (2003). Validation of a non-exercise regression equation for the prediction of maximal aerobic capacity. Medicine and Science in Sports and Exercise, 35, S310.
  17. George, James, D., William, J. Stone, and Lee, N. Burkett (1996).Non-exercise VO2max estimation for physically active college students. Department of Exercise Science and physical Education, Arizona State University, 415-420.

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 18 آذر 1394
  • تاریخ بازنگری: 01 اردیبهشت 1403
  • تاریخ پذیرش: 11 دی 1399
  • تاریخ اولین انتشار: 11 دی 1399
  • تاریخ انتشار: 01 اسفند 1393

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار