اثر تمرین استقامتی و مکمل سازی عصاره آبی بذر شنبلیله بر آنتی اکسیدان های پلاسما در رت های دیابتی شده نر

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

دانشگاه آزاد اسلامی

چکیده

هدف: از این مطالعه، بررسی اثر تمرین استقامتی و مکمل سازی عصاره آبی بذر شنبلیله (AEFS) بر سوپراکسیداز دیسموتاز (SOD) و کاتالاز (CAT) در موش‌های دیابتی شده نر بود. روش شناسی: 80 سر موش نر پس از دیابتی شدن به روش تزریق درون سفاقی در شرایط استاندارد 12 ساعت نور و 12 ساعت تاریکی همراه با آب و غذای یکسان به 8 گروه: تمرین استقامتی (ET)، تمرین استقامتی و دوز g/kg87/0 از عصاره شنبلیله (ET-F1)، تمرین استقامتی و دوز g/kg74/1 از عصاره شنبلیله (ET-F2)، دوز شنبلیله g/kg87/0 (F1)، دوز شنبلیله g/kg74/1 (F2)، گلی بن کلامید (G)، گلی بن کلامید و تمرین استقامتی (ET-G) و کنترل دیابت (CD) تقسیم شدند. تمرینات استقامتی شامل شنا در تانکر به مدت 8 هفته و 5 جلسه یک ساعتی در هفته بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، نمونه‌های خون از قلب حیوان گرفته شده و برای اندازه گیری سوپر اکسیداز دیسموتاز (SOD) و کاتالاز (CAT) مورد استفاده قرار گرفت. نتایج: تحلیل واریانس یک راهه نشان داد یک دوره مصرف شنبلیله بدون فعالیت بدنی (F1 و F2) نیز موجب افزایش سوپراکسیداز دیسموتاز گروه F1 در مقایسه با گروه CD (001/0 >P ) و نه F2 (05/0 >P ) می‌گردد، اما میزان افزایشCAT و SOD در موش‌های دیابتی که دوزهای g/kg87/0 و g/kg74/1 شنبلیله مصرف کرده بودند متفاوت نبود. ترکیب تمرین شنا و شنبلیله در دوزهای مختلف باعث افزایش معنادار و خیلی بیشتری در فعالیت آنزیم‌های SOD و CAT شد (05/0 >P ). نتیجه گیری: در کل نتایج تحقیق حاضر نشان داد تمرین شنا و مکمل دهی شنبلیله در موش‌های دیابتی نر هر یک به صورت جداگانه ظرفیت آنتی اکسیدانی را بهبود می‌بخشند، اما در صورتی که تمرین شنا و مصرف عصاره آبی شنبلیله همزمان باشد این دو اثر هم افزایی داشته و اثرات تقویت کننده سیستم آنتی اکسیدانی بیشتر.

کلیدواژه‌ها

مراجع

  1. منابع
  2. Evans, J. L., Goldfine I. D., Maddux B. A., Grodsky G. M. (2002). Oxidative stress and stress-activated signaling pathways: a unifying hypothesis of type 2 diabetes. Endocrine reviews, 23, 5:PP.599-622.
  3. Evans, J. L., Goldfine I. D., Maddux B. A., Grodsky G. M. (2003). Are Oxidative Stress− Activated Signaling Pathways Mediators of Insulin Resistance and β-Cell Dysfunction? Diabetes, 52, 1:PP.1-8.
  4. Finkel, T., Holbrook N. J. (2000). Oxidants, oxidative stress and the biology of ageing. Nature, 408, 6809:PP.239-47.
  5. Boule, N., Kenny G., Haddad E., Wells G., Sigal R. (2003). Meta-analysis of the effect of structured exercise training on cardiorespiratory fitness in Type 2 diabetes mellitus. Diabetologia, 46, 8:PP.1071-81.
  6. Miyazaki, H., Oh-ishi S., Ookawara T., Kizaki T., Toshinai K., Ha S., Haga S., Ji L. L., Ohno H. (2001). Strenuous endurance training in humans reduces oxidative stress following exhausting exercise. European journal of applied physiology, 84, 1-2:PP.1-6.
  7. Vollaard, N. B., Shearman J. P., Cooper C. E. (2005). Exercise-induced oxidative stress. Sports Medicine, 35, 12:PP.1045-62.
  8. Craig, C. R., Stitzel R. E. Modern pharmacology with clinical applications. Wolters Kluwer Health. 2004.
  9. Mathieu, C. (2004). Can we reduce hypoglycaemia with insulin detemir? International Journal of Obesity, 28, S35-S40.
  10. Ito, T., Uchikoshi F., Tori M., Miao G., Tanaka S., Maeda A., Akamaru Y., Matsuda H., Nozawa M. (2003). Immunological characteristics of pancreas transplantation: review and our experimental experience. Pancreas, 27, 1:PP.31-7.
  11. Kaufman, D. B., Lowe Jr W. L. (2003). Clinical islet transplantation. Current diabetes reports, 3, 4:PP.344-50.
  12. Yamaoka, T. (2003). Regeneration therapy for diabetes mellitus. Expert opinion on biological therapy, 3, 3:PP.425-33.
  13. Franz, M. J., Bantle J. P., Beebe C. A., Brunzell J. D., Chiasson J.-L., Garg A., Holzmeister L. A., Hoogwerf B., Mayer-Davis E., Mooradian A. D. (2002). Evidence-based nutrition principles and recommendations for the treatment and prevention of diabetes and related complications. Diabetes Care, 25, 1:PP.148-98.
  14. Sankar, P., Subhashree S., Sudharani S. (2012). Effect of Trigonella foenum-graecum seed powder on the antioxidant levels of high fat diet and low dose streptozotocin induced type II diabetic rats. Eur Rev Med Pharmacol Sci, 16 Suppl 3, 10-7.
  15. Smith, M. (2003). Therapeutic applications of fenugreek. Alternative Medicine Review, 8, 1:PP.20-7.
  16. Moosa, A. S. M., Rashid M. U., Asadi A., Ara N., Uddin M. M., Ferdaus A. (2006). Hypolipidemic effects of fenugreek seed powder. Bangladesh Journal of Pharmacology, 1, 2:PP.64-7.
  17. El-Soud, N. H. A., Khalil M., Hussein J., Oraby F., Farrag A. H. (2007). Antidiabetic effects of fenugreek alkaliod extract in streptozotocin induced hyperglycemic rats. J Appl Sci Res, 3, 1073-83.
  18. Xue, W.-L., Li X.-S., Zhang J., Liu Y.-H., Wang Z.-L., Zhang R.-J. (2007). Effect of Trigonella foenum-graecum (fenugreek) extract on blood glucose, blood lipid and hemorheological properties in streptozotocin-induced diabetic rats. Asia Pac J Clin Nutr, 16, Suppl 1:PP.422-6.
  19. Premanath, R., Lakshmidevi N., Jayashree K., Suresh R. (2012). Evaluation of anti-diabetic effect of Trigonella foenum graecum Linn. Leaf extract in streptozotocin induced diabetic rats. International Journal of Diabetes in Developing Countries, 32, 3:PP.138-44.
  20. Sankar, P., Subhashree S., Sudharani S. (2012). Effect of Trigonella foenum-graecum seed powder on the antioxidant levels of high fat diet and low dose streptozotocin induced type II diabetic rats. European review for medical and pharmacological sciences, 16, 10-7.
  21. Kaviarasan, S., Naik G., Gangabhagirathi R., Anuradha C., Priyadarsini K. (2007). In vitro studies on antiradical and antioxidant activities of fenugreek (< i> Trigonella foenum graecum) seeds. Food Chemistry, 103, 1:PP.31-7.
  22. Dixit, P., Ghaskadbi S., Mohan H., Devasagayam T. (2005). Antioxidant properties of germinated fenugreek seeds. Phytotherapy Research, 19, 11:PP.977-83.
  23. Genet, S., Kale R. K., Baquer N. Z. (2002). Alterations in antioxidant enzymes and oxidative damage in experimental diabetic rat tissues: effect of vanadate and fenugreek (Trigonella foenum graecum). Molecular and cellular biochemistry, 236, 1-2:PP.7-12.
  24. Saadat, N., Emami H., Salehi P., Azizi F. (2002). Comparison of ADA and WHO criteria in detecting glucose disorders in a population-based study: Tehran Lipid and Glucose Study. Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism, 4, 1:PP.1-8.
  25. Lee, S., Farrar R. (2003). Resistance training induces muscle-specific changes in muscle mass and function in rat. J Exercise Physiol on line, 6, 80-7.
  26. Terada, S., Yokozeki T., Kawanaka K., Ogawa K., Higuchi M., Ezaki O., Tabata I. (2001). Effects of high-intensity swimming training on GLUT-4 and glucose transport activity in rat skeletal muscle. Journal of Applied Physiology, 90, 6:PP.2019-24.
  27. Kulkarni, C. P., Bodhankar S. L., Ghule A. E., Mohan V., Thakurdesai P. A. (2012). Antidiabetic activity of Trigonella foenumgraecum L. seeds extract (IND01) in neonatal streptozotocin-induced (n-STZ) rats. Diabetologia Croatica, 41, 1:PP.
  28. ﭘﻴﺮی،, ﻣ., ﺷﺎﻫﻴﻦ، ﻣ. ا., ﻋﺮﻳﺎن ﺷ. (1388). ﺑﺮرﺳﻲاﺛﺮﻋﺼﺎره ﺗﺮﻛﻴﺒﻲﺷﻮﻳﺪ ﺑﺮرویﻟﻴﭙﻴﺪﻫﺎوﻟﻴﭙﻮﭘﺮوﺗﺌﻴﻦﻫﺎی ﭘﻼﺳﻤﺎ در رت ﻫﺎی ﺳﺎﻟﻢ و دﻳﺎﺑﺘﻲ. ﻣﺠﻠﻪ داﻧﺸﮕﺎهﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺷﻬﺮﻛﺮد, 4, 11:PP.25-15.
  29. Bell Jr, R. H., Hye R. J. (1983). Animal models of diabetes mellitus: physiology and pathology. Journal of surgical Research, 35, 5:PP.433-60.
  30. Zhu, Y., Huang S., Tan B., Sun J., Whiteman M., Zhu Y.-C. (2004). Antioxidants in Chinese herbal medicines: a biochemical perspective. Natural product reports, 21, 4:PP.478-89.
  31. Kohen, R., Nyska A. (2002). Invited review: Oxidation of biological systems: oxidative stress phenomena, antioxidants, redox reactions, and methods for their quantification. Toxicologic pathology, 30, 6:PP.620-50.
  32. Ebrahimi Fakhar, H., Dr. Hekmatpou D., Haji NadAli S. (2011). Investigation on the effect of Walnut leaves aqueous extract, Allium schoenoprasum extract and Tribulus terrestris Extract on glucuos level in diabetic rats. 2, 1, 1:PP.21-30.
  33. عیدی, ا., عیدی م., سوخته م. (1384). بررسی اثر عصاره الکلی دانه شنبلیله بر فعالیت آنزیم ‌های کبدی در موش‌ های صحرایی نر. گیاهان دارویی, 5, 36-41.
  34. McCord, J. M., Fridovich I. (1969). Superoxide dismutase an enzymic function for erythrocuprein (hemocuprein). Journal of Biological chemistry, 244, 22:PP.6049-55.
  35. Zhang, Y., Heym B., Allen B., Young D., Cole S. (1992). The catalase—peroxidase gene and isoniazid resistance of Mycobacterium tuberculosis.
  36. Vincent, H. K., Powers S. K., Stewart D. J., Demirel H. A., Shanely R. A., Naito H. (2000). Short-term exercise training improves diaphragm antioxidant capacity and endurance. European journal of applied physiology, 81, 1-2:PP.67-74.
  37. Venditti, P., Di Meo S. (1997). Effect of training on antioxidant capacity, tissue damage, and endurance of adult male rats. International journal of sports medicine, 18, 7:PP.497-502.
  38. Petibois, C., Cazorla G., Poortmans J.-R., Deleris G. (2002). Biochemical aspects of overtraining in endurance sports. Sports medicine, 32, 13:PP.867-78.
  39. Draeger, K., Wernicke-Panten K., Lomp H.-J., Schüler E., Rosskamp R. (1996). Long-term treatment of type 2 diabetic patients with the new oral antidiabetic agent glimepiride (Amaryl®): a double-blind comparison with glibenclamide. Hormone and metabolic research, 28, 09:PP.419-25.
  40. خیاطیان, م., اردشیرلاریجانی م., فرزامی ب., پورنورمحمدی ش., بوشهری ه. (1385). بررسی اثر گلی بن کلامید بر ترشح انسولین و فعالیت گلوکوکیناز در جزایر لانگرهانس پانکراس موش های صحرایی سالم و دیابتی. مجله دیابت و لیپید ایران, 6 (1), 26-17.

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 27 اردیبهشت 1394
  • تاریخ بازنگری: 01 اردیبهشت 1403
  • تاریخ پذیرش: 11 دی 1399
  • تاریخ اولین انتشار: 11 دی 1399
  • تاریخ انتشار: 01 اردیبهشت 1392

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار