اثر شش هفته تمرین تای‌چی بر سطوح سرمی TNF-α، BDNF و عملکرد شناختی و جسمانی زنان با عارضه سکته مغزی

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر 6 هفته تمرین تای‌چی بر مقادیر سرمی  TNF-α،BDNF و عملکرد شناختی و جسمانی زنان با عارضه سکته مغزی بود. روش‌شناسی: 20 نفر از زنان شهر قم با عارضه سکته مغزی(میانگین سن 55/3±80/65 سال، وزن 00/14±41/68 کیلوگرم و شاخص توده بدن 15/5±33/26 کیلوگرم بر مترمربع) به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. مقادیر سرمی TNF-α و BDNF با استفاده از روش الایزا در پیش آزمون و پس آزمون مشخص شد. همچنین جهت ارزیابی تعادل پویا و عملکرد شناختی، به ترتیب از آزمون مدت زمان برخاستن و رفتن (TUG) و پرسشنامه معاینه مختصر وضعیت شناختی استفاده شد. آزمودنی‌های گروه تجربی به مدت 6 هفته، هر هفته 3 جلسه و به مدت 60 دقیقه (شامل 10 دقیقه گرم کردن، 40 دقیقه حرکات ساده شده تمرینات تای‌چی و 10 دقیقه بازگشت به حالت اولیه) تمرین کردند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های  tوابسته و t مستقل انجام گرفت. نتایج: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که مقادیر TNF-α کاهش معناداری نسبت به گروه کنترل یافت. همچنین تعادل پویای گروه تمرین تای‌چی نسبت به گروه کنترل بهبود معناداری یافت (P<0.05). اما با وجود افزایش مقادیر BDNF و بهبود عملکرد شناختی تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر پیشنهاد می‌کند که تمرین تای‌چی بعنوان تمرین کم شدت و ساده می‌تواند باعث بهبود تعادل و وضعیت التهابی زنان با عارضه سکته مغزی شود. کلید واژه ها: تمرینات تای‌چی، تعادل پویا، سکته مغزی، وضعیت شناختی، BDNF، TNF-α