@article { author = {ابراهیم, خسرو and نورشاهی, مریم and طاهری, عبدالحسین and نیک سرشت, محمود}, title = {}, journal = {Journal of Sport and Exercise Physiology}, volume = {2}, number = {1}, pages = {-}, year = {2009}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {2676-3710}, eissn = {2645-4041}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {اثر سه دوره زمانی(10.5 و15 ثانیه) انقباض ایستا در روش PNF بردامنه کشش عضلات همسترینگ مردان غیر ورزشکار}, abstract_fa = {هدف تحقیق حاضر مقایسه اثر سه دوره زمانی 10،5و15 ثانیه انقباض ایستا در روش کششی انقباض آرام- برگشت- حفظ- استراحت (SRHR)بر کشش عضلات همسترینگ مردان غیر ورزشکار بود. روش تحقیق: به همین منظور تعداد 30مرد غیر ورزشکار با میانگین(سن :2/1 ± 20 سال قد:1/5 ±171 سانتیمتر و توده بدن: 6/3 ± 68 کیلو گرم) بصورت تصادفی در یکی از گروه های تجربی سه گانه به ترتیب با 10،5و15 ثانیه MVIC قرار گرفتند. اندازه گیری های دامنه کشش عضلات همسترینگ در پیش و پس آزمون، با استفاده از آزمون SLR و بوسیله گونیامتر اجرا گردید. برنامه های تمرین شامل اجرای یک نوبت با سه تکرار تمرین کششی(PNF- SRHR)در هر نوبت بود که حجم آن در پایان برنامه تمرین به سه نوبت با سه تکرار افزایش یافت. آزمودنی ها سه جلسه در هفته و به مدت 6 هفته تمرین کردند. پس از دوره تمرین ، مجددا از آزمودنی ها آزمون SLR بعمل آمد. در این تحقیق برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری کلموگروف اسمیرنف t وابسته و تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA)استفاده شد. نتایج نشان داد اگر چه دامنه کشش عضلات همسترینگ در هر سه گروه به صورت معنی دار در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش یافته است. اما بین گروه ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد. یعنی با طولانی تر شدن زمان MVIC افزایش بیشتری در انعطاف پذیری مشاهده نشد.}, keywords_fa = {MVIC,PNF,آزمونSLR}, url = {https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98525.html}, eprint = {https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98525_16a86b795f50392e2613d795bbf447e4.pdf} } @article { author = {ترتیبیان, بختیار and درفشی, بهروز and عباسی, اصغر}, title = {}, journal = {Journal of Sport and Exercise Physiology}, volume = {2}, number = {1}, pages = {-}, year = {2009}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {2676-3710}, eissn = {2645-4041}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {پاسخ های متابولیکی و هورمون های آنابولیک در ورزش فزاینده دست وورزش فراینده پا در کاراته کاران حرفه ای جوان}, abstract_fa = {تفاوت فیزیولوژیک در ورزش دست در مقایسه با ورزش پا در پاسخ به نوع و شدت تمرینات وجود دارد هدف از تحقیق مقایسه پاسخ های هورمون رشد،تستوسترون و لاکنات بین ورزش فزاینده دست و ورزش فزاینده پا می باشد. روش تحقیق:بدین منظور از بین کاراته کاران پسر شهرستان ارومیه 8 نفر با میانگین سن 2/2±9/18 سال به عنوان آزمودنی به صورت داوطلبانه در این تحقیق شکت کردند. آزمودنی های تحقیق، 2 آزمون ورزشی فزاینده روی دوچرخه کارسنج دستی و دوچرخه کارسنج پائی پیشرفته مونارک(مدلE838 )، را با فاصله استراحت یک هفته ای اجرا کردند. نمونه های خونی پس از اتمام آزمون های ورزشی دست و پا جمع آوری و غلظت های لاکتات خون (میلی گرم/دسی لیتر) با استفاده از روش آنزیمی reagent Iactate Enzymatic و غلظت های هورمون رشد و تستوسترونبا استفاده از روش آنزیمی ایمنواسی اندازه گیری گردید. نتایج:یافته های تحقیق نشان داد که در مقادیر لاکتات، هورمون رشد و تستوسترون بین آزمون دست و آزمون پا اختلاف معنی داری وجود نداشت( به ترتیب 30/0-P، 07/0-P و 78/0-P)همچنین رابطه معنی داری بین مقادیر لاکتات و هورمون رشد در هر دو آزمون دست و پا وجود داشت( به ترتیب 81/0-P،71/0-P) بین مقادیر لاکتات و تستوسترون در آزمون دست رابطه معنی داری وجود داشت(71/0-P)اما در آزمون پا بین مقادیرلاکتات و تستوسترون رابطه معنی داری وجود نداشت(61/0-P). بحث و نتیجه گیری: در مجموع نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که در مقایسه ورزش فزاینده دست و ورزش فزاینده پا، اختلاف معنی داری در مقادیر لاکتات خون، هورمون رشد و تستوتسرون پلاسما بین این دو نوع ورزش وجود ندارد. بنابراین، در تدوین برنامه های ورزشی ویژه جهت بهبود عملکرد کاراته کاران حرفه ای با توجه به پاسخ هورمون های آنابولیکی، توجه به شدت نسبی فعالیت در ورزش های پایی و ورزش های دستی، می تواند از اهمیت زیادی برای این گروه از ورزشکاران برخوردار باشد.}, keywords_fa = {ورزش های دستی,ورزش های پایی,لاکتات,هورمون های آنابولیک,کاراته}, url = {https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98526.html}, eprint = {https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98526_15293835f53c533e51eef326dd4dfe04.pdf} } @article { author = {مقدسی, افشین and عباسی, مریم and یوسفی, محمدرضا and کارگرفرد, مهدی}, title = {}, journal = {Journal of Sport and Exercise Physiology}, volume = {2}, number = {1}, pages = {-}, year = {2009}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {2676-3710}, eissn = {2645-4041}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {مقایسه ی شیوع علائم سندرم پیش از قاعدگی در دختران ورزشکار و غیرورزشکار دانشگاهی}, abstract_fa = {هدف از تحقیق حاضر مقایسه شیوع علائم جسمی و روحی سندرم پیش از قاعدگی(PMS) در دختران ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاهی بوده است. روش تحقیق: این تحقیق از نوع تحقیقات توصیفی- پیمایشی است که جامعه آماری آن را کلیه دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی ایلام تشکیل داده است که سابقه بیماری های زمینه ای موثر بر PMS نداشته اند و از دارو یا مسکن خاصی استفاده نکرده اند و همگی دارای سیکل قاعدگی منظم بوده اند. بدین منظور از بین آن ها تعداد 100 نفر ورزشکار( میانگین و انحراف معیار؛سن 1/4±6/23 سال،قد4/5 ±9/162 سانتی متر،وزن 0/9±7/60 کیلوگرم،سابقه فعالیت ورزشی 8/2±3/3 سال) و 100 نفر غیر ورزشکار ( میانگین و انحراف معیار؛سن 2/2±3/22 سال.قد 6/5±2/162 سانتی مترف وزن 6/8±4/59 کیلو گرم) انتخاب شدند . جمع آوری اطلاعات به صورت مصاحبه با نمونه های تحقیق با استفاده از پرسشنامه PMS صورت گرفته است. و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی دو گروه مستقل استفاده شد. نتایج : یافته های تحقیق حاکی از آن بود که دانشجویان ورزشکار(8/5±2/10) به طور معنی داری علائم جسمی کمتری نسبت به گروه غیر ورزشکار(7/7±7/12) داشته اند(79/1-tو024/0-P) اما در رابطه با علائم روحی بین دختران ورزشکار(9/8±2/11) و غیر ورزشکار(6/9±7/14) اختلاف معنی داری وجود نداشت (87/1-tو425/0-P). همچنین بین دختران ورزشکار(16/2-tو 175/0-P)در خصوص شدت علائم PMS نتایج نشان داد که در مجموع 5/93درصد (187 نفر) از آزمودنی ها به سندرم پیش از قاعدگی مبتلا هستندکه نتایج تحلیل های آماری نشان داده که در مجموع 5/93درصد (187 نفر) از آزمودنی ها(96درصد) در این رابطه وجود ندارد(16/2-tو 175/0-P) در خصوص شدت علائم PMS، نتایج بیانگر آن بود که دختران ورزشکار شدت علائم پایین تری نسبت به دختران غیر ورزشکار داشته اند اما نتایج آزمون تی این اختلاف را معنی دار نشان نداد(01/2-tو 775/0-P)بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده و پایین بودن علائم جسمی در دختران ورزشکار نسبت به دختران غیر ورزشکار و با توجه به اینکه روش های درمانی بلن موثر بیخط فاقد عوارض جانبی،آسان و قابلدسترس باشد پیشنهاد می شود که خانم های مبتلا به PMSعلاوه بر توجه به تمامی موارد تاثیر گذار بر سندرم پیش قاعدگی،در هفته چند جلسه به انجام تمرینات ورزشی منظم بپردازند.}, keywords_fa = {سندرم پیش از قاعدگی,علائم جسمی و روحی,دختران ورزشکار و غیر ورزشکار}, url = {https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98528.html}, eprint = {https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98528_9ca920066c183a6302d7742b9d2444d8.pdf} } @article { author = {نیک سرشت, محمود and پیری, مقصود and علی نژاد, حمید آقای and علی نیک سرشت, علی نیک سرشت}, title = {}, journal = {Journal of Sport and Exercise Physiology}, volume = {2}, number = {1}, pages = {-}, year = {2009}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {2676-3710}, eissn = {2645-4041}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {اثر تمرین استقامتی ،پلایومتریک و موازی بر ویژگی های بیوانرژیک و مهارتهای بازیکنان فوتبال مرد}, abstract_fa = {پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر تمرین استقامتی،پلایومتریک و موازی بر ویژگی های بیوانرژیک و مهارتی بازیکنان فوتبال مرد انجام شد. روش تحقیق: بیست و نه فوتبالیست با میانگین سن 72/4 ± 42/25 سال ، قد 1/7 ± 6/177 سانتی متر و توده بدن 6/177 ± سانتی متر و توده بدن 59/6 ± 2/73 کیلو گرم به روش نمونه گیری تصادفی در سه گروه استقامتی(10- n) پلایومتریک (10- n)و موازی (9-n)قرار گرفتند. تمرین استقامتی شامل4 نوبت دویدن4 دقیقه ای با شدت 90-95 درصد ضربان قلب بیشینه با 3 دقیقه استراحت فعال بین نوبت ها بود. تمرین پلایومتریک شامل 9 حرکت جهشی و پرتابی در 3 نوبت با 10 تکرار بود که با شدت پایین تا بیشینه انجام شد. تمرین موازی شامل اجرای هر دو تمرین استقامتی و پلایومتریک در یک جلسه بود که ابتدا تمرین پلایومتریک و سپس تمرین استقامتی اجرا شد.تمرینات به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه اجرا شد. قبل و بعد از دوره تمرین،آزمون های 1600 متر برای توان هوازی بیشینه،پرش عمودی وRAST برای توان بی هوازی و مور- کریستین برای مهارت های فوتبال اجرا شد. از آزمون های t استیودنت ،تحلیل واریانس یک طرفه وLSD برای تحلیل داده ها استفاده گردید. نتایج: نشان داد توان هوازی بیشینه در گروه استقامتی، پلایومتریک و موازی به طور معنی داری افزایش یافت پرش عمودی در گروه های پلایومتریک و موازی افزایش معنی دار داشت،همچنین در این گروه ها میانگین و اوج توان بی هوازی افزایش و شاخص خستگی کاهش معنی داری نشان داد.ولی دغییر معنی داری در هیچ یک از این متغیرها در گروه استقامتی دیده نشد. همچنین تغییر معنی داری در کیفیت مهارت های شوت زدن و در بیل کردن در هیچ یک از گروه ها دیده نشد. نتیج گیری: به نظر می رسد تمرین موازی پلایومتریک و استقامتی به تنها بر ویژگی های بیو انرژیک و مهارتی اثر منفی ندارد. بلکه موجب افزایش معنی دارmax₂ VOو میانگین توان بی هوازی و کاهش معنی دار شاخص خستگی نسبت به تمرینات پلایومتریک و استقامتی صرف شده است.}, keywords_fa = {تمرین موازی,ویژگی های بیوانرژیک,مهارت های فوتبال}, url = {https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98530.html}, eprint = {https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98530_82bbfba148d80b015d15621322f61605.pdf} } @article { author = {عرب اسدی, مریم and کردی, محمدرضا and گائینی, عباسعلی}, title = {}, journal = {Journal of Sport and Exercise Physiology}, volume = {2}, number = {1}, pages = {-}, year = {2009}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {2676-3710}, eissn = {2645-4041}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {تاثیر تمرین ویبریشن(WBV)بر آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی دختران دانشجوی ورزشکار و غیر ورزشکار}, abstract_fa = {هدف از انجام این پژوهش تعیین تاثیر تمرین و ویبریشن (WBV) بر عوامل آمادگی جسمانی دختران دانشجوی فعال و غیر فعال بود. روش تحقیق :40 دانشجوی(20فعال و 20 غیرفعال) با میانگین سنی 53/1±62/21، قد 54/5±33/165، وزن 55/5±36/59و BMI 42/±33/21 به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. گروه فعال و غیرفعال هر کدام به صورت تصادفی به دو گروه مساوی تجربی(10=n)تقسیم شدند. برنامه تمرین WBV شامل سه هفته (3جلسه در هفته) بود که جلسات با 5 وهله یک دقیقه ای ( یک دقیقه تمرین WBV و یک دقیقه استراحت) آغاز و تا 8 وهله افزایش پیدا کرد. شدت این تمرین با فرکانس 40 هرتز و دامنه 10میلی متر تنظیم گردید. به منظور بررسی تاثیر تمرین WBV، 3 آزمون قدرت بیشینه اندام پایین تنه،استقامت عضلانی(پرش به طرفین)و انعطاف پذیری (خمش به سمت پایین)در ابتدا و پس از سه هفته تمرین انجام شد. داده های بدست آمده با استفاده از آمارهای توصیفی و استنباطی ANOVA، آزمون t همبسته و آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل شد و نتایج پژوهش نشان داد که سه هفته تمرین ویبریشن تاثیر معنی داری بر قدرت دانشجویان فعال و غیر فعال ( به ترتیب 001/0-Pو 006/0-P) استقامت عضلانی (به ترتیب029/0-P و 03/0-P) و انعطاف عضلات پایین تنه ( به ترتیب02/0-P و 02/0-P) داشته است و در گروه های کنترل فعال و غیرفعال هیچ تغییر معنی داری در عوامل مورد مطالعه حاصل نشد. بحث و نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش می توان گفت که تمرین ویبریشن بر بهبود قدرت، انعطاف پذیری و استقامت عضلاتی دختران فعال و غیرفعال موثر است.}, keywords_fa = {ویبریشن کل بدن,قدرت,استقامت عضلانی,انعطاف پذیری}, url = {https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98532.html}, eprint = {https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98532_57f77161bebafdf7b8f6429a169d167d.pdf} } @article { author = {بنی طالب, ابراهیم and فرامرزی, محمد and اعظمیان جزی, اکبر and سلیمانی, مهشید}, title = {}, journal = {Journal of Sport and Exercise Physiology}, volume = {2}, number = {1}, pages = {-}, year = {2009}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {2676-3710}, eissn = {2645-4041}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {تاثیر یک دوره فعالیت بدنی 12 هفته ای بر برخی عوامل آمادگی جسمانی،آنتروپومتریکی و لیپیدهای پلاسمایی افراد معتاد پس از 2 ماه ترک مصرف مواد مخدر}, abstract_fa = {نگرانی هایی در مورد مصرف مواد مخدر که دارای آثار افزایش وزن و اختلالات برخوریپس از ترک هستند. وجود دارد. الگوهای تغذیه ای نامناسب و افزایش بیش از حد وزن در دوره بازگشت از اعیاد به مواد مخدر و الکل مشاهده شده است. هدف از این تحقیق بررسی کارایی یک دوره فعالیـت بدنی و برخی متغیرهای آنتروپومتریک چون( وزن، شاخص توده بدنی و نسبت محیط کمر به باسن) چربی های خونی و برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی(kaeP² VO، قدرت و استقامت عضلانی، انعطاف پذیری و درصد چربی مدت 30تا 60 روز در دوره ترک اعتیاد بسر می بردند انتخاب شدند. شرکت کنندگان به نسبت 1:1 تحت نظارت ناظر پروژه به گروه تجربی(32نفر) و کنترل (30نفر) تقسیم شدند. از 62 آزمودنی 38 نفر موفق به اتمام دوره تحقیق شدند(20آزمودنی گروه تجربی،18 آزمودنی گروه کنترل) 12 هفته تمرین شامل شرکت در فعالیت ها و ورزش هایی مانند بازی بدمینتون، پیاده روی و دوی نرم بود. ترکیب بدنی به وسیله کالیپر، کلسترول تام، لیپوپروتئین با دانسته بالا و پایین و تری گلیسیرید از طریق کیت های تشخیصی آنزیمی در ابتدا و پایان دوره مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در گروه تمرینی در میزان کشش بارفیکس، تعداد درازونشست و انعطاف پذیری افزایش معنی داری مشاهده شد.(01/0>P) نسبت محیط کمر به باسن در آزمودنی های گروه تجربی تفاوت معنی داری در پیش آزمون و پس آزمون نداشت(05/0>P) اما بین گروه کنترل و تجربی تفاوت معنی داری مشاهده شد(05/0>P) در آزمودنی های گروه کنترل در پایان 12 هفته در TCوTGوLDLتغییرات مشاهده شد. در حالی که در مقایسه با شروع تمرین افزایش معنی داری در مقایسه با شروع تمرین افزایش معنی داری در مقدار HDL و VLDL وجود نداشت(05/0}, keywords_fa = {تمرین,اضافه وزن,اعتیاد,چربی خون,لیپوپروتئین ها}, url = {https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98534.html}, eprint = {https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98534_d8b72415b45cd8a975654409b9315fcd.pdf} } @article { author = {اراضی, حمید and اصغری, احسان and لطفی, نوید}, title = {}, journal = {Journal of Sport and Exercise Physiology}, volume = {2}, number = {1}, pages = {-}, year = {2009}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {2676-3710}, eissn = {2645-4041}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {اثرات یک جلسه تمرینات ویژه آماده سازی و مهارتی کونگ فو بر متغیرهای هماتولوژیک}, abstract_fa = {پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات یک جلسه تمرینات ویژه آماده سازی و مهارتی بر متغیرهای هماتولوژیک کونگ فو کاران زبده انجام شد. روش تحقیق: بدین منظور،8 کونگ فو کار با میانگین سنی46/0 ±21 سال ، وزن 6/3±8/63 کیلو گرم قد 3/3± 170 سانتی متر و توان هوازی 2/3 ±4/47 میلی لیتر کیلو گرم در دقیقه در این مطالعه شرکت کردند. از آزمودنی ها خواسته شد 90دقیقه تمرینات ویژه آماده سازی و مهارتی شامل: 20دقیقه گرم کردن،20دقیقه جهش ها و غلت ها 10 دقیقه شنا،شکم و بارفیکس 30دقیقه مرور فنون ویژه کونگ فو و 10 دقیقه سرد کردن را انجام دهند. سپس جهت ارزیابی تاثیر تمرین بر متغیرهای خونی، نمونه های خون وریدی قبل و بلافاصله پس از تمرین گرفته شد. از آزمون آماری t همبسته جهت بررسی تغییر زیرگروه های هماتولوژیکی استفاده شد(05/0 ≤P) نتایج پژوهش حاضر نشان داد بین مقدار HGB،HCT،RBC،MCV،MCH،PLT پیش و پس از فعالیت تفاوت معنی داری وجود دارد. مقادیر RBC، HGB، MCV، HCT به طور معنی داری کاهش پیدا کرده است. در حالی که PLTو MCHبه طور معنی داری افزایش یافته اند. این نتایج نشان داد یک جلسه تمرین ویژه آماده سازی و مهارتی می تواند به عنوان محرک ویژه پاسخ های هماتولوژیکی و ایجاد تغییر در متغیرهای هماتولوژیکی عما نماید. بنابراین این مدل از فعالیتهای ممکن است بر اجرای ورزشکار تاثیر بگذارد.}, keywords_fa = {فعالیت بدنی,هماتوکریت,هموکلوبین,پلاکت}, url = {https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98536.html}, eprint = {https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98536_425e4608bd674d97881b726a68249c1e.pdf} } @article { author = {نورشاهی, مریم and ابراهیم, خسرو and دانشجو, بیتا}, title = {}, journal = {Journal of Sport and Exercise Physiology}, volume = {2}, number = {1}, pages = {-}, year = {2009}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {2676-3710}, eissn = {2645-4041}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {تاثیر ماساژ LPG به عنوان مکمل برنامه هوازی بر کاهش چربی زیر پوستی بانوان}, abstract_fa = {هدف از تحقیق حاضر تاثیر ماساژ LPG به عنوان مکمل برنامه هوازی در کاهش چربی زیرپوستی بدن بود. روش تحقیق: بدین منظور تعداد 45 از زنان داوطلب 40-25 سال منطقه غرب تهران انتخاب و بر اساس شاخص توده بدن (BMI) به طور همگن در سه گروه تمرینی فعالیت هوازی،ماساژ توسط دستگاه LPG و فعالیت هوازی همراه با ماساژ LPG قرار گرفتند. فعالیت هوازی 30دقیقه با شدت 55 درصد ضربان قلب بیشینه به طور فزاینده بود. ماساژ توسط دستگاه LPG در نواحی شکم، پهلوها، نشیمنگاه، ران به مدت 30دقیقه انجام شد. برنامه هر گروه دو جلسه در هفته و به مدت هشت هفته برگزار شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده های تحقیق از آزمون آماری ANOVA دو طرفه به اندازه گیری مکرر در سطح معنی داری(05/0 ≥P)استفاده شد. نتایج حاکی از کاهش معنی دار چربی زیرپوستی نواحی شکم، ایلیاکرست و ران در گروه فعالیت هوازی به ترتیب 11%، 4% و 4/8% و فعالیت هوازی- ماساژ 18% ، 9/12% بودهمچنین کاهش چربی زیرپوستی در فعالیت هوازی- ماساژ بطور معنی داری بیشتر از برنامه فعالیت هوازی بود. بیشترین کاهش در هر دو گروه، در ناحیه شکم مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق، ورزش هوازی باید به عنوان رکن اصلی برنامه های کاهش وزن قرار گیرد . ماساژ وقتی همراه با فعالیت هوازی باشد می تواند کاهش چربی موضعی بیشتری را به همراه داشته باشد.}, keywords_fa = {فعالیت هوازی,ماساژ درمانی,دستگاه LPG,کاهش چربی موضعی}, url = {https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98538.html}, eprint = {https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98538_099be2dbb3939fdf21705ab8f8e7ffe6.pdf} } @article { author = {حبیب زاده, سیده نسیم and رحمانی نیا, فرهاد and دانشمندی, حسن}, title = {}, journal = {Journal of Sport and Exercise Physiology}, volume = {2}, number = {1}, pages = {-}, year = {2009}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {2676-3710}, eissn = {2645-4041}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {اثر برنامه پیاده روی بر چگالی استخوانی دختران لاغر}, abstract_fa = {هدف از این پژوهش بررسی اثر برنامه پیاده روی بر چگالی استخوان دختران لاغر در پیشگیری از کاهش چگالی استخوانی و پوکی استخوان بود. 20 نفر از دخترا لاغر غیروز شکار 19-25 سال به طور داوطلبانه در این پیوهش شرکت کردند و سپس به طور تصادفی به دو گروه 10 نفره شاهد و تجربی تقسیم شدند. در ابتدای چگالی استخوانی(BMD) آزمودنی ها در دو ناحیه ران و ستون فقرات به روش جذب دوگانه اشعه ایکس(DEXA) و همچنین پارامترهای خونی در آزمایشگاه اندازه گیری شدند. سپس گروه تجربی برنامه پیاده روی را که شامل 30 دقیقه پیاده روی مداوم با شدت 50/75 درصد حداکثر ضربان قلب 3جلسه در هفته و به مدت 2 ماه بود. انجام دادند. ذتمام اندازه گیری ها بعد از 2 ماه تکرار شدند.برای تجزیه و تحلیل داده ها از t- استودنت در گروه های ناهمبسته در پیش آزمون و پس آزمون در سطح(05/0 >p)استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که برنامه پیاده روی بر چگالی استخوانی ران و ستون فقرات (L4-L2) و غلظت کلسیم و فسفر سرم دختران لاغر گروه تجربی اثر معنی دار نداشت،اما سطح استروژن سرم در گروه تجربی نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری بیشتر بود(004/0=P)همچنین کل وزن بدنی دختران لاغر نیز نسبت به مقدار پایه تغییر نکرد،اما توده عضلانی در گروه تجربی افزایش و توده چربی و درصد توده چربی به طور معنی داری کاهش یافتند(0005/0-P) . این پژوهش نتیجه گرفت که برنامه پیاده روی در کوتاه مدت بر چگالی استخوان دختران لاغر اثر نداشت و این بدان معنی است که آن ها همچنان در معرفی خطر ابتلا به پوکی اسخوان قرار دارند.در نتیجه به نظر می رسد به تحقیقات بیشتری برای پیشگیری از این بیماری در دختران لاغر نیاز است.}, keywords_fa = {دختران لاغر,چگالی استخوانی,پوکی اسخوان,کاهش چگالی اسخوانی,برنامه پیاده روی}, url = {https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98540.html}, eprint = {https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98540_d519b479b03468ce2cf0ea640002a23a.pdf} } @article { author = {شیخ الاسلامی وطنی, داریوش and نوری مفرد, سعید رضا and بهرامی نژاد, مرتضی}, title = {}, journal = {Journal of Sport and Exercise Physiology}, volume = {2}, number = {1}, pages = {-}, year = {2009}, publisher = {Shahid Beheshti University}, issn = {2676-3710}, eissn = {2645-4041}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {تاثیر یک برنامه ویژه ورزشی بر آمادگی قلبی- تنفسی، ترکیب بدنی BMRوارتباط بین این متغیرها در ورزشکاران حرفه ای}, abstract_fa = {بر خلاف افراد غیرفعال و اغلب ورزشکاران آماتور که معمولا به برنامه های تمرینی خاص پاسخ نشان می دهند. این وضعیت در مورد ورزشکاران حرفه ای هنوز نامعلوم است.و نتایج تحقیقات معدودی که در این زمینه وجود دارد نیز ضد و نقیض است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 8 هفته برنامه ورزشی منتخب بر پارامترهای قلبی- تنفسی، ترکیب بدنی و میزان متابولیسم پایه BMR در ورزشکاران حرفه ای بود. روش تحقیق: برای این منظور 7 ورزشکار تیم ملی مشت زنی با میانگین قد3/22±2/176 سانتی متر و وزن 51/18±91/74 کیلوگرم انتخاب شدند قبل و پس از اتمام دوره به لحاظ متغیرهای قلبی- تنسی(اکسیژن مصرفی در آستانه لاکتات، حداکثر اکسیژن مصرفی میزان تهویه در سه شرایط استراحت، آستانه لاکتات وmax ²VO تعداد ضربان قلب آستانه لاکتات، و تعداد ضربان قلب در شرایط max ²VO) BMRو ترکیب بدنی( وزن توده چربی درصد چربی BMI،LBM، توده عضلانی و میزان کل مایعات بدن)به کمک دستگاه گازآنالایزر و دستگاه اندازه گیری ترکیب بدنی مورد ارزیابی قرار گرفتند همچنین همبستگی بین متغیرهای ترکیب بدنی، قلبی- تنفسی وBMR مدنظر قرار گرفت. نتایج آزمونt جفتی نشان داد این برنامه خاص( با شدت و الگوی ارائه شده) تاثیری بر متغیرهای ترکیب بدنی در آزمودنی های مورد نظر ندارد هرچند متغیرهای قلبی- تنسی برخی از متغیرهای قلبی- تنسی ( تهویه دقیقه ای) با اکثر پارامترهای ترکیب بدنی، و همچنین رابطه BMR با بیشتر شاخص های ترکیب بدنی بود. بحث و نتیجه گیری: در کل یافته های ما بیان گر آن است که احتمالا چنین برنامه می تواند بر فاکتورهای قلبی- تنسی مورد نظر تا حدودی اثرگذار باشد. خصوصا چنان چنان چه طول دوره تمرینی طولانی تر باشد. اما ظاهرا ویژگی های ترکیب بدنی ورزشکارانی در این سطح تاثیر قرار نمی گیرد}, keywords_fa = {}, url = {https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98542.html}, eprint = {https://joeppa.sbu.ac.ir/article_98542_eca468c89b571ff4dff87b1bd56a0261.pdf} }